cygnus

*** Przemierzam świat ze Wschodu na Zachód lawendowym szlakiem od Valensole aż po Aix en Provence miasto Cezanne’a gdzie poza lawendą królują słoneczniki a w koło roztacza się zapach lata w Hendaya ocean pieści piaski Basków ktoś mówi że nie wiadomo skąd przyszli ruszam dalej Jakubowym szlakiem do Santiago by pochylić się nad grobem Apostoła i nad sobą palę szaty pokutne a deszcz obmywa ciało gorzej z duszą złych myśli nie sposób wypalić jeszcze trudniej wybaczyć sobie i innym popełnione czyny za  mną siedem pięknych lat jak piosence londyńskiej emigracji nie pojmuję dlaczego opuściłeś ten kraj i poleciałeś na drugi kontynent życie toczyło się dalej karawaną świtów i snów o twoim powrocie czekałam cię każdej wiosny wraz z dzieckiem tulonym w ramionach jak Madam Baterflaj - ty też wróciłeś z nową żoną nie żałuję tamtych dni choć rozwiały moje sny o miłości choć w mym sercu oszalałym obudziły gniew i żal *** Rien, Rede Rie, Non je ne regrette rien śpi

JURATA BOGNA SERAFIŃSKA CZASOPRZESTRZEŃ MIŁOŚCI        W 2013r. ukazała się nowa powieść poetki i pisarki Joanny Krupińskiej-Trzebiatowskiej „Niedorzeczna miłość”. To kolejna pozycja prozatorska po „Cieniu Boga”, ”Magicznym kręgu”, „Związku bez zobowiązań”, „Donosie”, „Doktorze Q”, „Zdradzie” i Nieślubnym synu”.        „Niedorzeczna miłość’ to powieść, będąca studium kobiety współczesnej – wykształconej i wyemancypowanej, świadomej swojej wartości i … poszukującej najwyższego stopnia romantycznej wielkiej i prawdziwej miłości. Powieść pisana jest w pierwszej osobie, co potęguje wrażenie autentyczności sytuacji przeżywanych przez główną bohaterkę. Poznajemy kobietę inteligentną i wykształconą, pochodzącą z dobrego domu, nowoczesną pod każdym względem i zajmującą odpowiedzialne stanowisko, do tego piękną i mającą powodzenie u mężczyzn. Jesteśmy świadkami jej kolejnych wzlotów i upadków, jej wieloletniego konsekwentnego poszukiwania prawdziwej wielkiej miłości. Jest to walka o wszystko

************ ZDRADA autor: Joanna Krupińska-Trzebiatowska (fragment niepublikowanej powieści) Lwów na przełomie wieków upodabniał się do Wiednia. Obok starego, historycznego śródmieścia z trzema katedrami – rzymskokatolicką, grekokatolicką i ormiańską – wyrastały imponujących rozmiarów budynki publiczne, a nowoczesną neogotycką architekturę reprezentowały gmachy Uniwersytetu Jana Kazimierza, Politechniki oraz Sejmu Krajowego. W 1870 roku, po przekształceniu się Austrii w dualistyczną monarchię Austro-Węgierską, przyznano miastu autonomię, dzięki czemu stało się wnet oazą polskości. Na placu Mariackim pojawił się pomnik Adama Mickiewicza a w eleganckich kawiarniach mówiono i śpiewano po polsku. Rozprawiano też o przyczynach upadku Rzeczypospolitej. To był temat wiodący, a najwięcej rzecz jasna mieli do powiedzenia historycy skupieni wokół hrabiego profesora Stanisława Tarnowskiego, z którym w serdecznych stosunkach pozostawała Katarzyna Glińska. Katarzyna Glińska wydawała wystawne prz